یه چیزی ک این روزا برام سواله! اینه که حکمت خدا ازینکه ما وقتی میخاییم نمیشه و وقتی نمیخاییم هی برامون پشت سرهم قطار میکنه، آخرش یه جور میزنه پس کله نمیفهمیم اونموقع کارمون درست بوده یا غلط که الان گذاشته جلو چشممون چیه؟
الان هر روز می بینمش. اون طبقه دوس من طبقه سه! هرروز جلوی در آسانسور باید الکی مشغول کنه خودشو که با من سلام علیک کنه. هر روز موقع نهارم میاد دم تراس اتاقش مثلا با تلفن حرف بزنه ولی نگاهش به طبقه سه س من رد شم و اون دست تکون بده. هر روز من از طبقه سه ساختمون طبقه دو رو نگا میکنم که از اداره درومده میره خونه... هر روز غصه میخورم که چرا تمام دویدناشو ندیدم؟ چرا این خنده های نخودیش رو به وقتش متوجه نشدم!؟ چرا اون چال لپ ک الان دل منو برده رو کور بودم ندیدم؟! و هر رور میگه چرا اینقدر دیر...!؟
حیف... حیف دیگه خیلی دیره...
_ نُه. دی. صفریک